O Nas

Datą przełomową dla rozwoju miasta w okresie powojennym był dzień 1 stycznia 1956r. Po 23-letniej przerwie w latach 1932-1955 Pleszew ponownie stał się siedzibą powiatu. Wysiłki działaczy społecznych podejmowane na szczeblu wojewódzkim i centralnym już od 1945r. doprowadziły do decyzji zgodnej z oczekiwaniami społeczności lokalnej.

Zarządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 listopada 1955r. utworzono powiat pleszewski. W jego skład weszła część dotychczasowego powiatu jarocińskiego oraz część powiatów kaliskiego, konińskiego i krotoszyńskiego. W nowej strukturze administracyjnej rozpoczęły się procesy wyrównywania różnic poziomu gospodarczego poszczególnych obszarów, zwłaszcza północno wschodniej części powiatu, co było warunkiem prawidłowego rozwoju miasta i wszystkich gmin. Wznowione zostały, po wieloletniej przerwie, procesy integracyjne, społeczne, gospodarcze i kulturalne.

Pojawiła się tym samym szansa dla rzemiosła pleszewskiego, które otrzymało możliwości integracji organizacyjnej przez utworzenie cechu według ukształtowanego już w kraju modelu powiatowego cechu wielobranżowego.

Zebranie organizacyjne cechu odbyło się 11 kwietnia 1956r. w mieszkaniu Marka Jędrzejaka. Oprócz grupy pleszewskich rzemieślników uczestniczyła w nim przedstawicielka Izby Rzemieślniczej w Poznaniu Aniela Sychelowa. W rezultacie obrad i podjętych wniosków Izba Rzemieślnicza w Poznaniu pismem z dnia 19.06.1956r. mianowała tymczasowy Zarząd Cechu Rzemiosł Różnych w Pleszewie z dniem 1.07.1956r. Starszym cechu został mianowany Edmund Dąbkiewicz, Alfons Trojanowski został I podstarszym, Stefan Graja sekretarzem, Marek Jędrzejak skarbnikiem. Członkami zarządu zostali mianowani Czesław Szymczak, Tadeusz Tuczyński i Maria Ulichnowska.

Zarząd tymczasowy stanął przed poważnymi zadaniami organizacyjnymi. Trzeba było od podstaw utworzyć nową instytucję i zapewnić jej podstawy egzystencji. Z dokumentacji jarocińskiej sporządzono pierwszy rejestr członków cechu ze stanem na 1.07.1956r. W rejestrze zapisano 184 członków. Do końca 1956r. Zarejestrowano dalszych 14 członków.

Pierwsze walne zgromadzenie członków cechu odbyło się 20 października 1956r. Było to ważne wydarzenie dla rzemiosła pleszewskiego. Członkowie cechu wybrali władze, które odtąd miały sprawować swój mandat nie z nadania Izby Rzemieślniczej, lecz z woli zgromadzenia.

W wyniku wyborów starszym cechu pozostał Edmund Dąbkiewicz. Nastąpiły niewielkie zmiany w składzie dotychczasowego zarządu oraz w pełnionych funkcjach. Dotychczasowy skarbnik Marek Jędrzejak został wybrany na I Podstarszego, II Podstarszym został Alfons Trojanowski, sekretarzem – Mieczysław Wysocki, skarbnikiem – Tadeusz Tuczyński. Kazimierz Grudziak jako członek zarządu miał opiekować się młodzieżą rzemieślniczą. Nowy wybrany zarząd przystąpił do realizacji zadań statutowych.

Zgodnie z wiekową tradycją Cech ufundował 1 sztandar ze składek rzemieślniczych w 1958r. Uroczystość poświęcenia sztandaru odbyła się 17.08.1958r. II sztandar został ufundowany w 1971r. w 15 rocznicę powstania Cechu a III w 2018r. w 60 rocznicę powstania Cechu.

Oprócz działalności merytorycznej i statutowej rzemieślnicy wykazywali aktywność w pracach społecznych, w komisjach rad narodowych, w pracach Powiatowej Rady Narodowej i Miejskiej Rady Narodowej. Cech organizował imprezy rozrywkowe, z których dochód przeznaczał na budowę szkół.

W czerwcu 1962r. Zarząd wynajął na siedzibę Cechu lokal przy ul. Zamkowej 2. Był on obszerniejszy od poprzedniej siedziby przy ul. Sienkiewicza. Lokal został przystosowany do pełnienia funkcji biura Cechu oraz spełniał warunki do organizowania zebrań, prowadzenia szkoleń i urządzania imprez okolicznościowych.

Równocześnie rozwój działalności cechowej, zwiększone potrzeby spowodowały, że wynajęty lokal przy ul. Zamkowej wkrótce okazał się zbyt mały. W 1964r. Zarząd, przy poparciu finansowym wielu rzemieślników zakupił od Alfonsa Trojanowskiego nieruchomość przy ul. Poznańskiej 17. Z dniem 1 stycznia 1965r. przeniesiono siedzibę cechu do nowych pomieszczeń. Planowano, że oprócz biura cechu znajdą tu pomieszczenia biura i magazyny spółdzielni rzemieślniczej.

Na przełomie 1971 i 1972r. nowo wybrany zarząd zaczął myśleć o budowie nowego Domu Rzemiosła. W dniu 4 marca 1972r. w Powiatowym Biurze Notarialnym w Pleszewie spisano akt notarialny o zakupie niezabudowanej nieruchomości przy ul. Kongresu Zjednoczenia pod budowę Domu Rzemiosła. Rozpoczęta budowa wywołała wzrost aktywności społecznej u sporej liczby rzemieślników, którzy bezpłatnie wykonali prace przy budowie lub dobrowolnie wpłacali kwoty w granicach 200-1000 zł. Pięć lat trwała budowa okazałego gmachu o powierzchni użytkowej 925 m² i kubaturze 6788m³. Uroczyste otwarcie Domu Rzemiosła nastąpiło w dniu 14 maja 1977r.

Ustawa o rzemiośle z 1989r. potwierdziła równorzędność rzemiosła z innymi rodzajami działalności gospodarczej i jego rolę w rozwoju gospodarki i kultury narodowej. Określiła cechy jako społeczno-zawodowe i gospodarcze organizacje zrzeszające rzemieślników na zasadzie dobrowolności. Wskazała, iż podstawowym zadaniem cechu jest w szczególności utrwalanie więzi środowiskowych, postaw zgodnych z zasadami etyki i godności zawodu, a także prowadzenie na rzecz członków działalności społeczno-organizacyjnej, kulturalnej i oświatowej.

Po zniesieniu obowiązkowej przynależności do cechu gwałtownie zmalała liczba zrzeszonych rzemieślników. Nowelizacja Ustawy o rzemiośle z 2001r. wprowadziła obowiązek przynależności do cechu lub izby rzemieślniczej tych rzemieślników, którzy zatrudniają pracowników w celu przygotowania zawodowego, zaś pozostali mogą należeć do organizacji na zasadzie dobrowolności.